شایدم آدم نباید برای پیش روی زیادی عجله کنه...آخه دنیا کُرویه،هرچی بیشتر جلو بره زودتر میرسه به جای اول... سرخورده میشه. بهتره یه مسیر کوتاه رو خوب بره جلو تا اینکه بخواد همش به فکر تموم کردن یه راه طولانی باشه. آخه آخرش چیز خاصی نیست، مثل یه بازی کامپیوتری میمونه که هر مرحله ش رو رد میکنی به شوق اینکه برسی به غول مرحله آخر، ولی غول رو هم که رد میکنی، باز انگار...نمیدونم... هیچی نبود...قانع کننده نبود...اَه اصلا بریم یه بازی دیگه.
۱۳۹۱ اردیبهشت ۳, یکشنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر