در امتداد پهنه سیاه، پلیدی دهان گشود و پروانه ها را از هم درید. بال های پرپرخونین در هوا چرخی زدند و مثل تیرهای زهرآگین خودشان را دوختند به چادر سیاه پلیدی.
مثل همیشه... آسمان تاریک و زمین بی حاصل و هوا متعفن و تنها رنگ، سرخی پولک پروانه.
۱۳۸۹ تیر ۱۸, جمعه
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)